The European Journal of Humour Research, ściśle egzekwuje zasady podwójnej poufnej, anonimowej recenzji zgłaszanych do publikacji artykułów. Każdy przesłany artykuł jest najpierw oceniany przez Zespół Redaktorów. Jeśli nie zostanie odrzucony z przyczyn formalnych lub merytorycznych, zostaje przypisany do odpowiedniego Redaktora, który przydziela go dwóm recenzentom współpracujących z czasopismem, którzy są ekspertami w specjalistycznej dziedzinie badań, którą reprezentuje artykuł. W każdym z tych przypadków przestrzegana jest polityka niezależności recenzentów od autorów, w szczególności autorzy i recenzenci nie mogą być zatrudnieni w tej samej instytucji.
Zazwyczaj recenzenci mają 3-4 tygodnie na recenzję artykułu, po czym, jeśli recenzje są pozytywne, autorzy są proszeni o poprawę artykułów zgodnie z zaleceniami recenzentów oraz Redaktora w uzgodnionym terminie, zwykle nie więcej niż 4-8 tygodni. Po poprawieniu artykułów są one wysyłane do redakcji, która ocenia zmiany i kieruje je albo do ponownej recenzji, albo do jednego z asystentów redakcji. Ci sprawdzają je pod względem zgodności z wymogami formalnymi czasopisma, w tym zgodność z obowiązkowym szablonem i stylem bibliograficznym.
Po zakończeniu prac Redaktor prowadzący przypisuje artykuł do konkretnego numeru czasopisma. Przed ostateczną publikacją autorzy w porozumieniu z redaktorami dokonują aktualizacji swoich danych i biogramu, który pojawi się na stronie, oraz tzw. metadanych, czyli nazwisk autorów, tytułów, streszczeń, słów kluczowych i bibliografii. Autorzy mają prawo wglądu do artykułu przed ostateczną publikacją i zgłoszenia poprawek.
Recenzenci oceniają każdy artykuł według skali:
Przy recenzji oceniają artykuł kierując się kryteriami, oryginalności i istotności badań, przejrzystości, poprawności metodologicznej, jakości wniosków, jakości warsztatu bibliograficznego oraz poprawności językowej.
Recenzenci otrzymują do wykonania recenzji specjalny szablon.
Lista recenzentów jest publikowana corocznie za rok poprzedni (listy recenzentów za poprzednie lata można znaleźć tutaj).
Czasopismo stosuje system bibliograficzny APA.
Odniesienia wewnątrz tekstowe
Odnośniki do cytatów w tekście muszą składać się z nazwiska autora z rokiem publikacji oraz strony w nawiasach, np. (Ruch 1998: 7), (Chapman i Foot 1976); lub jeśli autorów jest więcej niż dwóch: Ruch i in. (2010: 3). Jeżeli cytowanych jest kilka artykułów tego samego autora (autorów) z tego samego roku, po roku publikacji należy umieścić (a), (b), (c) itp., np. (Ruch 2009a: 5). Jeśli autore odwołuje się do więcej niż jednej pracy, należy wszystkie odniesienia umieścić w tych samych nawiasach i oddzielić każde odniesienie od następnego średnikiem (Davies 1998: 12; Ruch 1998: 23).
Bibliografia końcowa
Bibliografia powinna w kolejności alfabetycznej na końcu pracy w następującej formie (uwaga: pierwsze litery tytułów książek i czasopism należy pisać wielkimi literami, a tytuły artykułów małymi literami, jak pokazano poniżej): Attardo, S. & Chabanne, J-C. (1992). ‘Jokes as a text type’. Humor: International Journal of Humor Research 5 (1/2), pp. 165-176.
Davies, C. (2011). Jokes and Targets. Bloomington: Indiana University Press.
Dekavalla, M. (2010). ‘Tax, war and waiting lists: The construction of national identity in newspaper coverage of general elections after devolution’. Discourse & Society 21 (6), pp. 638-654.
Goddard, C. (2020). ‘De-Anglicising humour studies’. The European Journal of Humour Research 8(4), pp 48-58.
Hempelmann, C. F. & Samson, A. (2007). ‘Visual puns and verbal puns: Descriptive analogy or false analogy?’, in Popa, D. & Attardo, S. (eds.), New Approaches to the Linguistics of Humour, Galati: Academica, pp. 180-196.
Lu, C.-T. (2010). Analysis of English Subtitles Produced for the Taiwanese Movie Cape No.7. Auckland: Auckland University of Technology MA thesis.
Milner Davis, J. 2012. ‘Lope de Rueda (1510-1565), farceur par excellence, and his Paso Septimo, or Las Aceitunas’. Paper presented at the International Society of Humour Studies 24th Conference. Jagiellonian University, Krakow, 25-29 June.
Ritchie, G. (2004). The Linguistic Analysis of Jokes. London: Routledge.
Inne szczegółowe wymagania można zobaczyć w szablonie, a także znajdują się tutaj.
